Laparoskopia jest zabiegiem medycznym polegającym na wziernikowaniu przyrządem umożliwiającym obserwację i diagnostykę zmian ogniskowych w obrębie jamy brzusznej.
Na czy polega ta metoda?
Jak sugeruje nazwa zabiegu, laparoskopię przeprowadza się z użyciem instrumentu optycznego zwanego laparoskopem. To specjalny rodzaj wziernika, który jest wyposażony w źródło światła oraz kamerę, dzięki której obraz z wnętrza jamy brzusznej widoczny jest na monitorze.
W zależności od sytuacji zabieg laparoskopowy trwa od kilkunastu minut do kilku godzin i jest przeprowadzany w znieczuleniu ogólnym. Wziernik wprowadza się do jamy brzusznej przez otwory, nacięcia, w skórze, po uprzednim wypełnieniu brzucha dwutlenkiem węgla. Uzyskuje się tym sposobem tzw. odmę otrzewnową, czyli wolną przestrzeń, w obrębie której swobodnie można manipulować narzędziami podczas zabiegu, bądź operacji.
Kiedy wykorzystuje się laparoskopię?
Zabieg laparoskopowy jest wykorzystywany w diagnostyce rozmaitych chorób i urazów, między innymi ostrego brzucha, wodobrzusza, niektórych chorób wątroby, w tym marskości, endometriozy, niepłodności u kobiet, a także ciąży pozamacicznej, włókniaków i torbieli. Obserwacja jamy brzusznej z użyciem laparoskopu pozwala ponadto ocenić stopień zaawansowania chorób nowotworowych, na przykład wątroby, jelita grubego, jajnika i narządów trawiennych oraz rodnych. U osób leczonych na nowotwory laparoskopia umożliwia monitorowanie postępów leczenia.
Przeciwwskazaniami do przeprowadzania operacji i zabiegów diagnostycznych z użyciem laparoskopu mogą być, między innymi obfite krwawienie, ostre zespoły wieńcowe ograniczające przepływ krwi w tętnicach wieńcowych, podeszły wiek, przepuklina przeponowa, liczne wcześniejsze operacje i zaawansowana ciąża.
Jeśli zabieg przeprowadzono pod narkozą, po obudzeniu można odczuwać zimno, a także niewielki ból brzucha i gardła – po konsultacji z personelem medycznym szpitala można otrzymać lek przeciwbólowy do stosowania również w domu.